Alles was goed. Alles was goed getraind, geoefend, gegeten, gedronken, geplast, doorgesproken. En het ging ook navenant. De eerste km was wat rommelig en kwam niet helemaal goed los. Maar al met al ging het goed!
En we hebben daar één ploeg gepakt. De km voor de eerste brug kwam de split niet boven 1:50. Ik heb zelfs 1:46 op de teller gezien. De bocht ging snel met “5 halen stuurboord best”, daarna was het consolideren en dat ging goed. alles boven 29,5, maar vooral toch boven de 30. Helaas bij de tweede brug waren we gedwongen het middelste gat te nemen. Het was nog geen puntje kontje en we waren nog niet in het oploopgebied, maar we konden ook niet in hetzelfde gat. Eindsprint was prima. 30 halen tempo 31,5. (Het moest ook geen haal langer meer duren).
Maar toen gebeurde er iets vreemds. Peter zei “Door!”. Hij had de vlag gezien. Pfff! Naar adem happen. Maar toen de ploeg na ons door de finish ging, hoorde we een toeter! Ik dacht meteen, Oei! Als de tijdwaarnemer ons maar goed heeft geklokt. Anyway. Omkeren, boot eruit, wegleggen, douchen en toen kwam de uitslag: 5 seconden na de nummer 1. Helaas helaas. Een kwartier later waren we ineens 3 seconden achter de nummer 1. Nog steeds helaas helaas, maar waar kwamen die twee seconden vandaan?! Ik ben er behoorlijk van overtuigd, dat ze hebben zitten rommelen aan onze tijd. We zullen het nooit weten.
En dan was er ook nog discussie of we strategisch moesten inschrijven in het B-veld. Morgen, als A-C strijdt, zullen we weten of dat een gemiste kans is geweest.
De uitslag. 2de/6 in ons veld D. 2de/19 in D-J. 6de/27 overall.
Hoe de besluitvorming precies is verlopen weet niemand meer, maar feit is dat zaterdag 9 november om 5.00 uur mijn wekker ging. Normaal mag ik uitslapen op mijn verjaardag, maar dit keer dus niet. Een klein uur later reed in de straat in waar Ramses op mij stond te wachten. Peter ophalen op de Laak en richting Leerdam, waar we met Marc en Arjen hadden afgesproken. Twee weken ervoor hebben we één keer samen een uurtje getraind, maar dat voelde gelijk al zo solide, dat we met vertrouwen de wedstrijd tegemoet gingen. Het was best fris die ochtend en de zes kilometer oproeien waren ook meer dan welkom. Omdat er een flink windje tegen was besloten we om, zodra we aangekomen bij de start rond hadden gemaakt nog even een startje met wind mee te proberen, een situatie die voor een groot deel van het traject representatief zou zijn (Z/ZW3 à 4). Dat ging harder dan Peter verwachtte denk ik, want we schoten de startlijn over en werden prompt teruggefloten, om een mooie preek (ja, het blijft Bible Belt) van de kamprechter te krijgen. Met het excuus dat er iets mis leek met mijn dol kwamen we weg zonder ernstige schade en was het wachten tot de achten voor ons waren vertrokken.
Dat duurde uiteindelijk niet heel lang en voor we het wisten was het ‘bouwen in 3/3/15’ en gaan. De souplesse van de eenmalig training bleek geen incident, want ook nu weer lag de boot als een huis, was het drukmoment behoorlijk gelijk en voelde de halen licht en soepel. Binnen de eerste kilometer kwam de eerste 4* al in zicht en schoten we er voorbij, de tweede volgde niet weel later en verderop in het traject hebben we nog een 8 ingehaald.
Het tempo lag het hele traject tussen de 29.5 en 30.5 en voor ik het wist riep Peter ‘eerste kilometer 3’36’ en bleken we er al 1/6 van het traject op te hebben zitten. De boot bleef soepel lopen, met af en toe een paar halen op de uitpik om de koppen bij elkaar te houden, bleef het fris en constant tot de eindstreep. De laatste 350 meter spoorde Peter ons aan tot een eindsprint, gooide Ramses het tempo iets omhoog en schoten we de finish over waar een soort schoolbel/toeter onze eindtijd klokte op wat volgens Peter 21’18 moest zijn… en dat werd uiteraard bevestigd op de schermen die wij binnen konden bekijken, onder het genot van een kopje koffie en wat verjaardagsbaksels. De einduitslag bleef nog even spannend, omdat er geen VD in blok 2 startte, en wij niet het geduld om tot blok 3 te wachten (waarin er nog vier zouden starten). Met dank aan Leon (die in blok 3 zat) wisten dat we uiteindelijk dat we blik hadden getrokken en snelste Veteranen D waren die dag.
Hoe het die avond met mijn vier ploeggenoten is gegaan weet ik niet, maar we kunnen terugkijken op een mooie (lange) dag met een prachtig eindresultaat!
—
Combi met Marc en Arjan (van de Laak, maar niet Rowoverval).
Algemeen: Fixe wind! Tegen of van zij (afdrijven). Onrustig water. Zonnetje. 10gr. Goede sfeer.
Uistlag
179 deelnemers.
– Taco 7de
– Eelco 20ste – Ramses 30ste
– Petr 34ste
– Emiel 48ste
– Mans 83ste – Thomas 93ste
– Ajren kramp, afgehaakt
Thomas
Ruim 6 maanden had ik niet meer geroeid, door een rug-blessure (a.g.v. een ontstoken SI-gewricht). Ik was net weer in de boot gestapt, 2 weken voor deze wedstrijd. Toch heb ik m’n doel behaald: Volgend jaar niet helemaal achteraan. Ik had wel gehoopt op ietsje beter dan 93. Maar ik ben wel tevreden dat ik mee heb gedaan en vooral dat ik me in heb kunnen houden. M’n rug bleek toch de bottleneck, voor ik m’n conditie tegenkwam (die redelijk is). Er was ook best veel afleiding door 9 oplopende skiffs, waardoor ik met niet goed kon concentreren op een technisch goede haal. (Wat ook weer een goede wedstrijdervaring is).
Ramses
Bij de finish wist ik, dit ging niet hard genoeg, steeds herpakken, sterk zitten en trappen er tegenin.
De wind, pal tegen met golven, speelde me parten. Choppie water: moeilijk trefzeker de klappen plaatsen”. Gelukkig was de zon doorgebroken bij 11 graden een kadootje waardoor de temperatuur prima was. Race startte met de wind vol tegen – lager tempo 26 aangehouden – voor het einde van eerste rechte stuk was ik al ingelopen door Hemus (eindigde als 8ste) ging nog redelijk netjes qau ruimte geven lagen elkaar niet in de weg. Volgende oploper Pim van Oppenraay was al in zicht, met zijwind richting de hoerenbocht die hij als eerste bereikte. Daarna wind dwars je niet laten overwaaien naar lager wal door de bocht met het kalfje – inmiddels diende Eelco zich aan – die bleef ik toch lang voor de rozenoordbrug onderdoor. Kalfje tot Rozenoordbrug wind tegen maar zonder de nare golven – stevig staan Eelco van me af trappen. Na de Rozenoord pal de wind tegen en de golven werden alsmaar hoger tot aan de de Omval, bij de Utrechtsebrug lagen we langszij, bij de Omval was hij me voor. Het laatste rechte stuk vlagerig soort van wind tegen – meer in het wedstrijdritme kunnen komen en blijven staan tot aan de Hoop.
30ste, tja, nog steeds 3e snelste van de Laak – daarin veranderde niets, de oplopers speelde me ook parte mijn eigen race te varen, daar heb ik volgend jaar geen last van, en met wat betere weersomstandigheden zet ik mezelf wel weer in de top 20, op naar volgend jaar!
Rowoverval 